INSTRUKCJA WINGSUIT

Wingsuit – budowa i zasada działania

1. Wingsuit jest kombinezonem, częścią wyposażenia, która rozpościera się pomiędzy nogami i rękami skoczka. Zwiększa on możliwość przemieszczania podczas opadania , w którym grawitacja jest jedyną siłą napędową. Ciało skoczka stanowi ramę skrzydeł owego stroju.

 Skrzydła mają najczęściej budowę podwójnego matriału, aerodynamicznego kształtu, który kreuje nośność podczas przepływu powietrza.
 Strój wingsuit powoduje spowolnienie opadania skoczka w czasie wolnego spadania zwiększając tym samym prędkośd poziomą i horyzontalną.

2. Używając skrzydeł (wingsuit), skoczek przebywa dłużej w stanie opadania i pokonuje większe dystanse w locie poziomym w porównaniu z tradycyjnymi metodami latania. Dla zobrazowania zagadnienia przy normalnych warunkach pogodowych skacząc z wysokości 4000 m skoczek może pozostad w stanie lotu 2-3 minuty przed osiągnięciem wysokości otwarcia i przebyć dystans 4-7 km .

Instruktor wingsuit
Doświadczony w wiedzę i umijętnośći skoczek spadochronowy doświadczony w lotach wingsuit.
Posiadający minimum licencję C.
Posiadający minimum 100 skoków wingsuit.
Przeszkolony przez producenta strojów wingsuit.

Wymagane doświadczenie i przygotowanie

Przed wykonaniem pierwszego skoku w stroju wingsuit, skoczek musi spełnić poniższe kryteria:
a. posiadać minimum 500 skoków na wolne otwarcie lub wykonać minimum 200 skoków na wolne otwarcie w ciagu ostatnich 18 miesięcy
b. posiadać świadectwo kwalifikacji
c. posiadać ważną licencję C
d. posiadać pozwolenie kierownika skoków do wykonania takowego skoku
e. wykonać szkolenie i otrzymać instrukcje skoku od instruktora skoków wingsuit
f. zapoznać się i zrozumieć całą dokumentację oraz trening otrzymany przed skokiem
g. używać stroju przeznaczonego dla początkujacych (według zaleceń producenta i instruktora)

Szkolenie prowadzone przez instruktora Wingsuit zawiera poniższe tematy:
1. Podstawowe wyposażenie skoczka
2. Wybór czaszy głównej
3. Wpływ lotu na mechanizmy aktywujące spadochron zapasowy oraz na wysokościomierze akustyczne
4. Wybór, obsługa i zamontowanie stroju
5. Przygotowanie planu skoku, komunikacja z pilotem oraz innymi skoczkami
6. Sygnały i znaki w komunikacji student-instruktor i inni skoczkowie
7. Techniki oddzielenia się od statku powietrznego
8. Podstawowe techniki lotu wingsuit
9. Procedury otwarcia spadochronu głównego
10. Procedury awaryjne
11. Poziomy wyszkolenia pilota wingsuit

1. Podstawowe wyposażenie skoczka
a. Spadochron typu plecy-plecy, z pilocikiem typu BOC (bottom of container).
System otwarcia BOC jest jedynym odpowiednim przy skokach w stroju wingsuit.
W żadnym przypadku nie należy stosować systemu z pilocikiem w uprzęży na nodze, pilocikiem aktywowanym przez linkę, oraz pilocikiem sprężynowym czaszy głównej.
b. Kask
c. Google
d. Wysokościomierz podstawowy na rękę lub pierś
e. Wysokościomierz akustyczny w kasku (minimum jeden). Nastawienia dla skoków szkoleniowych powinny wynosić : 1800m, 1600m oraz najniższy sygnał alarmowy 1300m
f. AAD. Automaty nastawiane na opóźnienie czasowe nie mogą być stosowane!
g. Odpowiedni kombinezon wingsuit, dobrany do umiejętności skoczka
h. Nóż

 Nie Dopuszcza się używania kamery przez studenta skoków Wingsuit. Istnieje duże prawdopodobieństwo powikłań podczas otwarcia czaszy głównej i zaczepienia o wystające elementy. Zaleca się minimum 25 czystych otwarć przed skokami z kamerą (bez skrętów linek lub innych powikłań). Wszystkie skoki z kamerą powinny być wykonywane w kasku z sytemem szybkiego wyczepu.
 Systemy zabezpieczające typu RSL powinny być odłączone przy skokach z dodatkowym osprzętem, takim jak kamery foto / wideo.
 Zaleca się posiadanie telefonu komórkowego przy każdym skoku wingsuit.

2. Wybór czaszy głównej

Właściwy rodzaj sprzętu i metody otwarcia spadochronu skoczka są krytyczne dla skoków w strojach wingsuit.
Ruchy ramion są ograniczone rozpiętością skrzydeł przy procesie otwarcia spadochronu. Zatem ograniczony jest dostęp do linek sterowniczych w pierwszych sekundach po otwarciu czaszy głównej. Przekłada się to do odpowiedniego doboru czaszy głównej i sylwetki przed otwarciem.
Strój powoduje duże zawirowania powietrza za skoczkiem. Może to wpływać na poprawność działania oraz napełniania się pilocika czaszy głównej. Aby uniknąć komplikacji przy otwarciu (zawirowań pilocika) należy przyjąć prawidłową sylwetkę podczas otwarcia (zmiejszyć powierzchnię stroju poprzez złączenie nóg oraz złożenie ramion).

a. Czasza główna powinna z natury konstrukcyjnej zapewniać spokojne otwarcia. Idealnie nadają się do tego czasze prostokątne o obciążeniu jednostkowym nie większym niż 1.3 lb/sq ft. Wybór takiej czaszy do pierwszego skoku wingsuit jest jak najbardziej uzasadniony. Czasze eliptyczne oraz o wysokim obciążeniu powinny być unikane do czasu osiągnięcia naturalnej swobody w lotach wingsuit.
b. Czasze z tendencjami do otwarć ze skrętami linek przy otwarciu mogą dodatkowo przyspożyć kłopotów zważywszy, że skoczek ma w pierwszych chwilach ograniczony przez wingsuit zasięg rąk.
c. Przy częstych skokach typu wingsuit zaleca się przedłużenie taśmy pilocika czaszy głównej. Dlugość taśmy powinna wynosić wówczas ok. 2m od pinu do pilocika.
d. Skoczek powinien znać charakterystykę czaszy, na której ma wykonywać skoki wingsuit.
e. Podczas pakowania zaleca się pozostawienie dłuższej ilości niezaplecionych linek, ułożonych w kształcie ósemki na spodzie kontenera. Zmniejsza to prawdopodobieństwo skrętu linek.
f. Tasiemka z pinem zamykającym kontener czaszy głównej, powinna wychodzić spod klap od dołu kontenera, a sam pin włożony od dołu. Zamknięcie takie uniemożliwia awarię - blokada pinu / holowanie pilocika.

3. AAD oraz wysokościomierze akustyczne

a. Automatyczne Systemy Zabezpieczające (AAD) mogą nie zadziałać przy żądanej wysokości gdy wingsuit znajduje się w pełnym locie. Dla przykładu Cypress Expert aktywuje się przy 125km/h prędkości opadania i wysokości 225m. Nawet początkujący skoczek w stroju wingsuit może spowolnić swoją prędkość opadania poniżej tej wartości, co zaskutkuje odczytaniem wartości przeznacznej dla przelotu na czaszy i BRAKU AKTYWOWANIA spadochronu zapasowego. Jednakże gdy skoczek znajduje się w stanie nieświadomym lub locie niestabilnym prędkość opadania jest wystarczająca do zainicjowania urządzenia AAD.

b. Loty wingsuit nie wpływają na działanie wysokościomierzy akustycznych, jednakże podobnie jak w standardowych skokach, skoczek nie może opierać się na ich odczytach jako jedynej formie kontroli wysokości. Drastyczne zmiany kąta natarcia podczas lotów mogą przez niektóre urządzenia być mylnie odczytane jako otwarcie spadochronu i automatycznego wyłączenia nastawień dźwiękowych.

4. Wybór, zamontowanie i obsługa stroju
a. Do pierwszych skoków wingsuit, instruktor powinien wybrać strój według zaleceń producenta danego stroju. Właściwy dobór sprzętu jest konieczny do prwidłowego przebiegu nauki lotu, bezpieczeństwa lotu, otwarcia spadochronu oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych.

 Skrzydła ramion powinny mieć dodatkowy system umożliwiający oswobodzenie ramion przy awarii suwaka lub strój konstrukcyjnie powinien zapewniać dostęp do uchwytów sterowniczych przy zamkniętych zamkach.
 Po założeniu stroju skoczek musi mieć pewność iż ma pełny dostęp do wszystkich uchwytów kontenera.
 Bez względu na model i wielkość każdy strój wingsuit pownien zapewniać swobodę ruchu potrzebną do prawidłowego przeprowadzenia procedur awaryjnych.

b. Instruktor powinien zaprezentować prawidłowe podłączenie stroju do systemu spadochronowego, oraz przedstwić inne typy podłączeń w odniesieniu do producentów i zmian myśli technicznej (wiedza ta może być przydatna gdy student będzie miał do czynienia ze strojem innym niż podczas szkolenia).
c. Instruktor przedstawia prawidłowe założenie stroju i systemu, oraz wyjaśnia zasady użytkowania wingsuit na każdym etapie: przygotowanie do skoku, w samolocie, przed skokiem, w czasie lotu, na czaszy z przygotowaniem do lądowania.
d. Szczególną uwagę przykłada do uprzęży udowej. Student musi byd wyczulony by zawsze sprawdzać siebie i innych skoczków wingsuit przez dotknięcie tej części uprzęży, gdy strój jest założony. Realne zagrożenie nieprawidłowego założenia stroju musi być wykluczone.
5. Przygotowanie planu skoku,nawigacja, komunikacja z pilotem oraz innymi skoczkami
a. Duża prędkość postępowa oraz możliwości pokonywania dużych dystansów wingsuit nakładają na skoczka dodatkową odpowiedzialność za kierunek lotu i bezpieczną odległość od innych skoczków, oraz statku powietrznego.
b. Prędkość, siła i kierunek wiatru są dla lotów wingsuit istotne przy planowaniu skoku.

(1) Należy przy tym wziąć pod uwagę umiejętności skoczka, wielkość stroju wingsuit, zaawansowanie ewolucji.
(2) Dla ułatwienia nawigacji, skoczek powinien zaznajomić się z charaktersytką terenu w odległości do kilku kilometrów nad planowanym wyrzutem. Promień penetracji przestrzeni powietrznej jest bowiem większy niż przy skokach tradycyjnych.
(3) Słońce – jako punkt odniesienia w układzie, kierunek wiatru – tor lotu – Słońce.

c. Skoczkowie wingsuit muszą wiedzieć jaki jest plan wylotu oraz jakie są planowane wysokości otwarć innych skoczków (tandemy, studenci i inni skoczkowie).

(1) Przeloty wingsuit nie mogą być wykonywane względem doświadczonych skoczków bez wcześniejszego uzgodnienia z tymi skoczkami.
(2) Przeloty wingsuit nie mogą być wykonywane względem skoczków studentów.
(3) Przeloty wingsuit nie mogą być wykonywane względem par tandemowych.

d. Dla uniknięcia naruszania przestrzeni powietrznej przeznaczonej dla innej grupy skoczków, skoczkowie wingsuit muszą zaplanować tor lotu z dala od osi wyrzutu.

(1) Typowym uniknięciem takiego konfliktu jest opuszczenie przez skoczków wingsuit statku powietrznego jako ostatni i wykonanie lotu ‘’po kwadracie’’ z dwoma zakrętami 90ᵒ, z czego każdy bok jest dłuższy od poprzedniego, a ostatnia prosta jest lotem równoległym do osi wyrzutu.
(2) Zalecanym sposobem zwiększenia dystansu od tradycyjnych skoczków jest utrzymanie osi wyrzutu i odzielenie się od statku powietrznego w większej odległości. W tym przypadku czas w samolocie działa na kożyść pilota wingsuit, gdyż z chwilą opuszczenia statku wszyscy wcześniejsi skoczkowie znajdują się już na czaszy. Mimo to należy wykonać lot w przesunięciu od lini wyrzutu.

e. Skoczkowie wingsuit muszą skoordynować plan/tor lotu z pilotem statku powietrznego i ostrzec o wykonywaniu skoków typu wingsuit.
f. Skoczek wingsuit nie może wykować lotów w kierunku przeciwnym do innych skoczków.
6. Sygnały i znaki w komunikacji student-instruktor i inni skoczkowie
a. Ograniczenia ruchu związane ze specyfiką stroju oraz charakter lotu powodują, że najważniejszy z sygnałów ostrzegawczych przed otwarciem spadochronu, podawany jest za pomocą skrzydła ogonowego, poprzez trzykrotne jego złożenie, po którym następuje uwolnienie pilocika.
b. Znaki i sygnały używane w komunikacji instruktor – student:

(1) Relaks – zbyt napięta sylwetka powoduje kołysanie skoczka, to zaś utrudnia utrzymanie prawidłowego kierunku i przeprowadzenie ćwiczeń.
(2) Ręce, ramiona – ręce zbyt wysoko, lub zbyt nisko. Skrzydła rąk niosą ciężar skoczka i decydują o prędkości pionowej. Od ustawienia skrzydeł zależy przepadanie lub zbyt duże noszenie.
(3) Nogi – skrzydło ogonowe nadaje prędkość skoczkowi, zatem rozłożenie i napięcie powoduje przyśpieszenie, zamknięcie i ugięcie w kolanach spowolnienie skoczka.
(4) Głowa niżej – głowa decyduje o pozycji skoczka. Wyprostowana sylwetka wydaje sie nienaturalna i student próbuje podnieść głowę. W początkowej fazie nauki psuje to prawidłową sylwetkę, powodując wygięcie tułowia, unoszenie rąk i podkurczanie nóg, czego skutkiem jest nadmierne przepadanie.
(5) Sprawdź wysokość – kontrola wysokości jest szczególnie ważna. Wingsuit powoduje duże spowolnienie opadania, ale drastyczne manewry przyśpieszają utratę wysokości.
(6) Biodra wyżej – biodra załamują sylwetkę i powodują większą siłę nośną. Używając tylko bioder można zwiększyć wysokość bez zmiany prędkości.
(7) Biodra niżej – sygnał do korekcji sylwetki.
(8) Otwórz sdadochron (Pull) – Jest to sygnał rozkazujący. Student powinien zaniechać lotu i przystąpić do procedury otwarcia spadochronu głównego.

Podstawowe sygnały w komunikacji instruktor – student

7. Techniki oddzielenia się od statku powietrznego

Istnieje wiele możliwych kombinacji, lecz najważniejszym jest aby piloci wingsuit opuszczali statek powietrzny jako ostatni.Niektóre statki powietrzne stwarzają większe problemy – z racji ograniczonych możliwości skoczka do swobodnego poruszania się w stroju wingsuit.

a. Student wingsuit musi przestudiować sposób oddzielenia się na ziemi używając do tego modelu lub właściwego statku powietrznego w pełnym wyposażeniu gotowy do skoku.
b. Instruktor wybiera pozycję, w której student ma większe możliwości utrzymania stabilnego wyjścia.
c. Dla uniknięcia kolizji ze statecznikiem poziomym statku powietrznego skoczek wingsuit musi opuścić pokład w pozycji całkowitego złożenia powierzchni nośnych stroju, obserwować mijający statecznik poziomy odlatującego statku powietrznego.

(1) Nogi razem

(2) Ramiona blisko korpusu wzdłóż ciała na wysokości bioder

(3) Klatka piersiowa wyprostowana, układ ciała wygięty w krztałcie litery U (POPULARNY ARCH)

d. Skoczek wingsuit nie powinien starać się osiągnąć pełnych możliwości lotnych podczas oddzielenia sie od statku powietrznego, wyjątkiem może być statek powietrzny z drzwiami typu ‘’rampa’’.

8. Podstawowe techniki lotu Wingsuit

Ciało skoczka jest ramą dla stroju wingsuit, tak więc każda część ciała jest powierzchnią spełniającą określone zadanie przy locie. Skrzydła ramion pełnią funkcję nośną, skrzydło ogonowe napędową, tułów i biodra wpływają na prędkość opadania. Kombinacja i siła dodania poszczególnych elementów stanowi o parametrach lotu.

a. Instruktor przedstawia sylwetkę ciała specyficzną do:

(1) Lotu neutralnego. Całe ciało w pozycji prostej, wszystkie skrzydła rozłożone. Głowa prosto, skrzydła ramion na wysokości tułowia, nogi wyprostowane i rozłożone, stopy obciągnięte.

(2) Przyśpieszenia. Ciało agresywniej pochylone do przodu. Głowa lekko uniesiona, skrzydła rąk lekko uniesione do tyłu, skrzydło ogonowe naprężone.

(3) Spowolnienia. Ciało lekko wygięte do przodu, skrzydła rąk naprężone lekko w dół, nogi lekko ugięte, materiał skrzydła ogonowego luźny.

(4) Zyskania wysokości. Skrzydła rozłożone do pozycji lotu neutralnego. Biodra i tors uniesione. Zwiększa się poprzeczny profil aerodynamiczny kreujący nośność.

(5) Skręty. Inicjowane przez skręt głowy w pożądanym kierunku, dla pogłębienia manewru należy unieść skrzydło po stronie, w którą wykonywany jest zakręt.

(6) Sygnałów ostrzegawczych przed otwarciem spadochronu. Sygnały podawane są przez trzykrotne złożenie skrzydła ogonowego, przy równocześnie rozłożonych skrzydłach ramion. Sygnał taki traktowany jest jako ostrzegawczy, używany do podania sygnału rozejścia i otwarcia spadochronu. (Pełny proces otwarcia spadochronu w rozwinięciu poniżej). Uczeń powtarza stylwetkę pod nadzorem instruktora.

9. Proces otwarcia spadochronu głównego

1. Ćwiczenia otwarcia spadochronu głównego muszą być przeprowadzone przed skokiem na ziemi do płynnego opanowania sekwencji.

2. Student musi zaniechać radykalnych menewrów 200m przed planowaną wysokością otwarcia.

3. Ostrzegawczy sygnał przed otwarciem inicjowany jest przez trzykrotne zamknięcie skrzydła ogonowego.

4. Zalecane wysokości otwarcia:

a. Początkujący skoczkowie wingsuit muszą rozpocząć proces otwarcia nie niżej niż 1500m, zalecane 1800m.
b. Z chwilą opanowania sprzętu i procedur wysokość inicjacji otwarcia może być stopniowo obniżana o 150m.
c. Wysokość otwarcia nie powinna być niższa niż 1300m dla początkujących wingsuit pilotów.
d. Minimalne wysokości otwarcia w Ośrodka Szkolenia obwiązują bez względu na zalecenia instrukcji.

5. Utrzymanie symetrii sylwetki jest krytczne dla bezpiecznego przeprowadzenia procesu otwarcia czaszy głównej.

a. Ręce wzdłuż ciała na wysokości kontenera do całkowitego zamknięcia skrzydeł.
b. Mocne wygięcie tułowia z pozytywnym uniesieniem głowy i ramion dla redukcji prędkości postępowej przed wyrzuceniem pilocika czaszy głównej.

6. Inicjacja otwarcia czaszy głównej.

a. Zamknąć skrzydła ramion, ręce symetrycznie wzdłuż ciała, złapać uchwyt pilocika.
b. Wyrzucić pilocik w bok od sylwetki skoczka, symetrycznie otwierając skrzydła obu stron do pełnego zasięgu rąk.
c. Wyrzucić pilocik i natychmiast zamknąć skrzydła rąk.

7. Niezwłocznie po prawidłowym napełnieniu czaszy głównej:

a. Odpiąć skrzydła rąk (zazwyczaj przez odpięcie suwaków).
b. Rozpocząć kontrolę nad spadochronem przez sterowanie tylnymi taśmami dla określenia kierunku lotu oraz uniknięcia ewentualnych przeszkód.

8. Po nakierowaniu czaszy na żądany kierunek odpiąć zamki skrzydła ogonowego.

9. Po przygotowaniu wingsuit do dalszego lotu i lądowania zwolnić sterówki do pełnej kontroli.

10. Sytuacje awaryjne
Pierwszy skok wingsuit jest czymś nowym dla każdego skoczka bez względu na doświadczenie. Tylko wytrenowane procesy radzenia sobie z potencjalnymi zagrożeniami przynoszą szybkie rozwiązanie problemu, dlatego przed skokiem student powinien zrozumieć i przetrenować jak radzić sobie w sytuacjach braku kontroli nad lotem.
a. Wyjście ze statku powietrznego i zbyt wczesne otwarcie skrzydeł może spowodować niestabilność lotu. Przyczyną tego może być silny podmuch powietrza generowny przez statek powietrzny i niesymetryczna sylwetka.

(1) Zamknąć wszyskie skrzydła oraz zastosować mocne wygięcie do swobodnego spadania : podwinąć nogi trzymane ściśle razem, ręce wzdłuż tułowia (pozycja jak przy oddzieleniu się ze statkiem powietrznym), jeśli ciągle brak stabilności zastosować metodę (2)
(2) Zwinąć się w kulę: przejść do pozycji embrionalnej, złapać nogi rękoma, wszystkie skrzydła zgaszone. Jeśli ciągle brak stabilności zastosować metodę (3)
(3) Wyrzucić pilocik czaszy głównej

Uwaga: Metoda 1 i 2 spowodują zwiększenie prędkości opadania, więc kontrola wysokości jest szczególnie ważna. Po uzyskaniu stabilnego lotu i ciągłym utrzymywaniu się powyżej zamierzonej wysokości otwarcia, można kontynuować plan lotu.
b. Zbyt radykalne skręty mogą spowodować zakręt większy niż zamierzony, a w ekstremalnych przypadkach doprowadzić do korkociągu. Zaleca sie zastosowaniu metody opisanej powyżej. Cały czas szczególna uwaga na kontrolę wysokości.
c. Podczas lotu skoczek wingsuit musi wziąć pod uwagę gdzie znajdują się zawirowania powietrza za skoczkiem lecącym z przodu. Wlot w takie zawirowania nie powoduje większych komplikacji lotu, lecz może być bardzo niebezpieczny jeśli pod skoczkiem znajduje się inny skoczek wingsuit.
d. Jeśli jedno ze skrzydeł ulegnie rozpięciu i lot nie może być kontynuowany stabilnie wszystkie skrzydła muszą ulec zamknięciu, a skoczek przyjmuje sylwetkę stabilną z silnym wygięciem, patrz a (1). Jeśli problem nie może zostać rozwiązany, należy przystąpić do otwarcia czaszy głównej.
e. Sytuacje awaryjne czaszy głównej powinny być przeprowadzane przed rozpięciem skrzydeł.
f. Przy przeprowadzaniu procesu odcięcia od czaszy głównej nogi powinny być trzymane razem i skrzydło nóg powinno być zamknięte.
g. Nie marnuj czasu na uwalnianie rąk ze skrzydeł jeśli doszło do sytuacji awaryjnej.

11. Poziomy wyszkolenia skoczków wingsuit.
Proces szkolenia skoczka wingsuit składa się z kilkunastu skoków szkoleniowych, z czego kilka odbywa się pod kontrolą instruktora wingsuit.
Student wingsuit musi odbyć szkolenie teoretyczne,następnie oddać skok zapoznawczy typu ‘’tracking’’ w normalnym kombinezonie z wszystkimi elementami przewidzianymi w szkoleniu wingsuit. Celem skoku jest sprawdzenie umiejętności skoczka do wdrożenia planu skoku typu wingsuit i zmniejszenie stresu przy właściwym skoku.
Pierwszy poziom odbywa się pod kontrolą instruktora, a jego zaliczenie zezwala na loty wingsuit w pojedynkę. Minimum pięć skoków solo kwalifikuje do podejścia do drugiego poziomu.
Poziom drugi jest weryfikacją nabytych umiejętności kontroli i precyzji lotów wingsuit i dopuszczeniem do lotów w towarzystwie drugiego skoczka wingsuit. Minimum 5 skoków po tym poziomie kwalifikuje do zweryfikowania umiejętności na poziomie trzecim.
Poziom trzeci weryfikuje precyzję skoczka i dopuszcza do latania w większych formacjach.
Wszystkie loty szkolne wingsuit powinny być wykonywane tylko przy bardzo dobrych warunkach pogodowych.

Poziom 1 – Pierwszy skok Wingsuit
Cele:
1. Umięjętność prawidłowego podłączenia stroju wingsuit do systemu spadochronowego.
2. Demonstracja sytuacji awaryjnych na ziemi.
3. Prawidłowa komunikacja skoczka z pilotem i innymi skoczkami /plan lotu.
4. Poprawne, stabilne odzielenie się od statku powietrznego, kontrola względem statecznika poziomego.
5. Minimum dwie poprawne symulacje otwarcia.
6. Poprawna nawigacja (zgodnie z planem lotu) powrót i poprawne lądowanie w miejscu wyznaczonym.
7. Poprawne stabilne otwarcie czaszy głównej.

Przebieg pierwszego skoku wingsuit
1. Instruktor sprawdza wraz ze studentem położenie wyrzutu i lokalizację lądowiska.
2. Instruktor podaje sygnały o gotowości do skoku i zajęciu pozycji wyjściowej.
3. Student prezentuje gotowość do skoku, podaje sygnał i oddziela się od statku powietrznego.
4. Twarzą zwrórcony w kierunku śmigła prezentuje stabilny lot.
5. Po osiągnięciu stabilnej sylwetki około 5-10 sekund od oddzielenia się wykonuje skręt 90’ we wcześniej zaplanowanym kierunku. Kontrola wysokości.
6. Na tej prostej prezentuje dwie symulacje otwarcia czaszy głównej. Pełne znaki ostrzegawcze, złożenie skrzydeł i prawidłowe wygięcie, dotknięcie pilocika i symulację wyrzucenia pilocika, szybkie rozłożenie i schowanie skrzydeł – dłonie blisko klatki piersiowej (uchwytów awaryjnych). Kontrola wysokości po każdym ćwiczeniu i manewrze.

7. Kolejny zakręt 90’ w tę samą stronę, kontrola wysokości, lot równoległy do osi wyrzutu. Na tym etapie skoczek pracuje nad prawidłową pozycją neutralną.
8. Na wysokości 1800 m student rozpoczyna procedurę otwarcia czaszy głównej.
9. Do wysokości 1500 m student inicjuje otwarcie czaszy głównej.
Potwierdzeniem zaliczenia poziomu 1 jest wpis, jaki student otrzymuje w książeczce skoków*. Poprawne zaliczenie poziomu kwalifikuje do lotów samodzielnych. Podczas kolejnych skoków student musi opanować podstawowe umiejętności kontroli lotu oraz dostosowywanie prędkości wertykalnej i horyzontalnej.

Poziom 2 – Kontrola Wingsuit, bezpieczeństwo podczas lotów
W rozwinięciu celów z poziomu 1 student potrafi zademonstrować:
1. Niestabilne odłączenie się od statku powietrznego i szybkie odzyskanie kontroli.
2. Szybką utratę wysokości, wyrównanie lotu i zajęcie wyznaczonej pozycji przy innym skoczku wingsuit.
3. Pozostanie w szyku formacji względem innego skoczka wingsuit w relacji wysokość i prędkość.
4. Umiejętność utrzymania planu lotu, gdy instruktor zmienia tor lotu.
Instruktor pełni podczas tego skoku funkcję bazy. Zmienia często położenie względem skoczka, ocenia poprawność i szybkość reakcji skoczka. Ponadto ocenia utrzymanie prawidłowej nawigacji, kontroli wysokości, rozejścia i wysokości otwarcia czaszy głównej.
Instruktor ocenia skok według poprawności wykonania punktów 1-3 i dokonuje wpisu w książeczkę skoków studenta dopuszczającą go do skoków formacji NIE WIĘKSZEJ niż dwóch skoczków wingsuit*.

Poziom 3 – Podstawowe umiejętności latania w formacjach
W kontynuacji celów poziomów 1-2 student potrafi zademonstrować:
1. Opóźnienie (1.5-2 sekund) w oddzieleniu się od statku powietrznego.
2. Bezpieczne nurkowanie do skoczka bazy i zatrzymanie nurkowania 1m po wyznaczonej stronie.
3. Przelot nad i utrzymanie lotu 1m nad skoczkiem bazą.
4. Przelot na przeciwną stronę i utrzymanie lotu 1m równolegle do skoczka bazy.
5. Przelot pod na wyjściową pozycję 1m pod skoczkiem bazą.
6. Zademonstrowanie przewrotu w przód.
Prawidłowa prezentacja punktów 1-6 uprawnia instruktora do wpisu w książeczce skoków o dopuszczeniu do lotów wingsuit w formacjach większych niż dwóch skoczków*.

Zaleca się by doświadczenie budować przez stopniowe zwiększanie ilości skoczków w formacjach. Manewry akrobacyjne (jak przewroty czy loty na plecach) muszą być przećwiczone w lotach samodzielnych przed zastosowaniem ich w lotach w większych formacjach.

*Zapis video z przebiegu obserwacji jest wskazany do omawiania skoków.

Instrukcję przygotował:
Krzysztof Kacprzak – PAI oraz Phoenix-Fly Wingsuit Coach,
na podstawie wiedzy własnej oraz źródeł:

Parachute Association of Ireland; Wingsuit Manual 2011.
USPA; SIM 2012-2013, Sec. 6-9, Wingsuit recommendations.
Wingsuit Coach Flight Manual, Skydive Elisinore 2012.

Dodatkowe informacje na temat specyfikacji wingsuit na stronach producentów:

www.phoenix-fly.com
www.tonywyngsuits.com
www.intrudair.com